Anamın en sevdiği şarkıydı derdin hep.Bazen de böyle seslenirdin bana,Gül pembem nasılsın ?.Eve girdiğimde içerden gelen vurgulu ,coşkulu hoşgeldin aşkım ( aşkımı uzatarak)deyişin var birde.

Gittiğini söylediklerinde Anneler ölmez dedim.Benim anam ölmez.Eve döner çiçekli geceliğimi çıkart ,Pazen leoparımı giydir der.Ellerini iki yandaki büyük cebine sokar mendilini çıkarır.Akşamları geldiğimde ne getirdin bana diye sorar.Bulursan bana kestane alırmısın ?Bir de reklamda gördüm yine Arby’s in kıvırcık patatesinden alsana bulursan der.Cevizli sucukla,pastırma sever.Bazen evden çıkarken akşam gelirken 10 tl lık pastırma alır mısın der ,güleriz:) Anne 10 tl ye pastırmayı raftan bile çıkartmıyorlar artık derim alma o zaman der ben de sana fabrikası feda olsun der akşama sardırır getiririm.

Gitti diyorlar senin için.Dün gece odana girdim.Gittin mi gerçekten diye.Çekmecelerini açtım.Kokun fırladı üstüme.Ne buldum biliyor musun? Hani şu ben çocukken babam geldi sanayım diye uyurken takıp beni öptüğün sakal.

Onlar biz uyurken cam örtülü mü diye kontrole girenlerdir.Hiç bir erkek arkadaşı beğenmeyecek kadar en iyisini isteyen,cam köşesinde dönüşümüzü bekleyen,ben anneyim diyen başlayan nice merak,endişe ve sevgi içeren cümle kuran,her hatayı her kavgayı her suçu göğsünde yumuşatıp sevmeye ,kabul etmeye devam edenlerdir.Onlar ne yapıp edip koruyan,savunan ve son nefese kadar her günahımızda affedendir.

Şimdilerde seni anneme söylerim diyememenin acısı var yüreğimde.Annem yemeğe bekler gitmem lazım,Aman annem duymasın.Anneme söylerim halleder.Annem bilir hangi ilacı vereceğini.Annem tavuk suyuna çorba yapar düşürür ateşimi.Annemin bir arkadaşı vardı onu ararız,Annemi yalnız bırakamam dönmem lazım,Anneme kestane alayım şurdan beklesenize,Annem evde ona bırakırsınız,duymamıştır duştatır.Annem bilir ona soralım,en kötü anneme söylerim konuşur,Anne başıma ne geldi bir bilsen,boğazım batıyor grip oluyorum galiba,Anne ne olur köfte pilav yapsana,anne sen konuşur musun ne olur diyememenin ve hiç diyemeyecek olmamın Major ,derin yakan acısı…

şimdilerde ilk evimizin bahçesinde kırmızı beyaz hırkalı saçı örgülü kız çocuğu gibiyim.Birşey olmaz ben buradayım diyemeyeceksen korkarım artık insanlardan.Ama sen üzülme biliyorum birgün buluşacağız o güne dek ayağıma çorap içime atlet giyeceğim beni merak etme…

seni seviyorum Gül pembem…