44 yaşıma dek gün batımını izlememiştim hiç.Her gün aynı döngü zaten nesini izleyeyim diye düşünür giden arkadaşlara içmeye yer aramayın derdim.

Ancak gün sadece kendine batmıyor ,gün bize de batıyormuş yeni anladım:)

Kısa süre önce tanıyıp pek sevdiğim yeni bir kişi ve hep sevdiğim en değerlimle gün batımı izlemeye gittik.Of be masamız ,sandalyelerimiz,içeceğimiz ( kırmızı üzüm suyu:)sabahtan yanmış tenlerimiz ,deniz kokan saçlarımızla bol oksijenli bir geceye hazırdık.

Onlar entellektüel sohbetin dibine vurmuşlardı ki ( çok bilginlerle batan güneş:)) Tam o sırada güneşin kırmızı ve sarısının karıştığı incecik gölge düştü kalbime.

Sonra mutfakta koşarken annemin altını kapatmak üzere olduğu biber dolmasının kokusunu duyar oldum.Papatyam yemek hazır deyişi geldi kulağıma.Kelebeğim sofrayı sil dedi ardından.Danteller,vazolar geldi gözümün önüne.Kırmızı oje sürmek için 18 yaşıma girmeyi beklediğim ,verilen harçlıkla geçinip elektrik faturasının nereye yatırıldığını bilmediğim günler geldi.Ders çalışmak ve odamı temiz tutmak gibi görevlerimin olduğu su gibi bebek gibi mis yıllarım.

Onlar dünyayı kurtarıp Felsefeyi baştan yazıyorlardı ki sustuk.Gün battı,siyah düştü yüzümüze,şerefe dedik,hepimizin şerefine.

Çok romantik çok melankolik çok güzeldi değil mi buraya kadar? O halde size o esnada popomda gezen karıncalardan bahsedeyim.Anın büyüsü derken farketmediğim dev karıncalar.Toplu halde greve çıksalar nihai sonuç alırlar.Gün battı sabah oldu o minnoş bacaklarım,yanaklarım,saçımın dibi,ayaklarım ısırık içinde.nasıl bir tırmanmak nasıl ustalıkla tecavüz etmektir ve nasıl sessizce yok olmaktır anlamadım.Bu nasıl bir saldırı ustalığı ve beceridir takdir ettim.

Siz siz olun gün batımına taytla uzun kolluyla gidin benim gibi seksi olucam diye elbise giymeyin:)

Ha ama gün batımına gidin.Adada nice gün batırın…Bunu yaşamadan ölmeyin

Sevgiyle kalın…

Güloya Karınca Alkor